Με τον όρο κλασική εποχή της μουσικής αναφερόμαστε στην κλασική περίοδο της Δυτικής μουσικής, η οποία ξεκίνησε περίπου το 1750 και τερματίστηκε μεταξύ του 1810 και 1830. Η κλασική εποχή ακολούθησε την Μπαρόκ περίοδο και προηγήθηκε του ρομαντισμού. Αποτέλεσε την περίοδο κατά την οποία ξεχώρισαν οι μορφές πολύ σημαντικών συνθετών, όπως του Ιωσήφ Χάυδν, του Μότσαρτ και του Μπετόβεν. Επιπλέον μπορεί να ενταχθεί σε μια γενικότερη πολιτιστική αλλαγή που συντελέστηκε από τα μέσα του 18ου αιώνα, έχοντας ως σημαντική επιρροή τις ιδέες του Διαφωτισμού, με αποτέλεσμα την δημιουργία εξαιρετικών μουσικών επιτευγμάτων.

Κατά τη διάρκεια της εποχής αυτής , τα δημόσια κονσέρτα έγιναν πολύ δημοφιλή και μια νέα μεσαία τάξη άρχισε να πληρώνει συνδρομές για να ακούσει τακτικά μουσική και να απολαμβάνει βραδιές που κάποτε ήταν αποκλειστικό προνόμιο των λίγων ευγενών.

Φυσικά αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση στην παραγωγή και στο ανέβασμα μουσικών έργων.

Οι τραγουδιστές της όπερας απέκτησαν μεγαλύτερη φήμη. Οι παραπάνω εξελίξεις συνέβησαν στις διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις σε διαφορετικές περιόδους. Έτσι είναι αδύνατον να δοθεί μια ακριβής χρονολογία του κλασικισμού που να ταιριάζει σε όλα τα κράτη.

Η μουσική άνθησε κυρίως στις χώρες όπου οι λειτουργοί της ήταν υπό την προστασία ευγενών η βασιλικών μαικήνων. Τα κύρια μουσικά κέντρα της εποχής ήταν η Βιέννη, το Παρίσι, η Νάπολη, η Βενετία και το Λονδίνο.

Την περίοδο της κλασικής μουσικής, η μουσική ζωή συνδέθηκε με την κοινωνία αφού όλο και περισσότεροι επιθυμούσαν να μάθουν την ύψιστη αυτήν τέχνη. Αναπτύχθηκε επίσης μια πιο απλή, από τεχνικής απόψεως, γραφή της μουσικής, οπότε και εκδίδονταν όλο και περισσότερα μουσικά έργα.

Ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά της κλασικής περιόδου ήταν η τάση των συνθετών να γράφουν όλες τις νότες που ήθελαν να παίξουν, αφήνοντας πολύ λιγότερο πεδίο για μουσικά στολίδια.

Άλλη μια αλλαγή ήταν ότι η κοσμική μουσική γνώρισε μεγάλη άνθηση, σε αντίθεση με τη λειτουργική που άρχιζε να παρακμάζει. Μια από τις σπουδαιότερες εξελίξεις της κλασικής εποχής ήταν η συμφωνία.

Η υπερβολή άρχισε σταδιακά να υποχωρεί από την εκτέλεση της όπερας και οι ξεχωριστές μορφές της όπερας (κωμική όπερα και σοβαρή όπερα) άρχισαν να συγχωνεύονται.

Επίσης κατά την κλασική εποχή της μουσικής (και ιδιαίτερα προς τα τέλη της) άρχισαν να κυριαρχούν τα τοπικά στυλ γραφής για το λυρικό θέατρο και αναπτύσσεται μια τάση αναζήτησης των μουσικών ειδών και καινοτομιών σε εθνικό επίπεδο. Αυτού του είδους η αναζήτηση οδήγησε άμεσα στην ανάπτυξη μιας εθνικιστικής προσέγγισης της μουσικής. Ιδιαίτερα σημαντική στο πλαίσιο αυτό ήταν η ανάπτυξη των μουσικών πολιτισμών της κεντρικής Ευρώπης και ιδιαίτερα της γερμανόφωνης μουσικής.